|
Εμένα, κανένας δε μ’ αγάπησε εμένα
κανένας δε με γιάτρεψε εμένα
με κάρφωσε η ζωή σ’ ένα σταυρό
κανένα, κι εγώ με τη σειρά μου λέω κανένα
ποτέ μου δεν αγάπησα κανένα
μα εσένα μια ζωή θα σ’ αγαπώ
Άναψέ μου την καρδιά
άναψέ μου τη βραδιά
άναψέ μου ένα φεγγάρι
κι ας μη δείχνει πουθενά
άναψέ μου την καρδιά
άναψέ μου τη βραδιά
ένας δρόμος να με πάρει
κι ας μη βγάζει πουθενά
έχω μάθει χρόνια πια
στο ποτέ, στο πουθενά.
Κανένας, μαζί μου δεν περπάτησε κανένας
το χέρι δε μου κράτησε κανένας
με σκλήρυνε η ζωή σαν το ληστή
Κι εμένα, ο εγωισμός δε μ’ άφησε εμένα
ποτέ να θέλω κάτι από κανένα
μονάχα να ‘σαι δίπλα μου εσύ
|
Eména, kanénas de m’ agápise eména
kanénas de me giátrepse eména
me kárfose i zoí s’ éna stavró
kanéna, ki egó me ti sirá mu léo kanéna
poté mu den agápisa kanéna
ma eséna mia zoí tha s’ agapó
Άnapsé mu tin kardiá
ánapsé mu ti vradiá
ánapsé mu éna fengári
ki as mi dichni puthená
ánapsé mu tin kardiá
ánapsé mu ti vradiá
énas drómos na me pári
ki as mi vgázi puthená
écho máthi chrónia pia
sto poté, sto puthená.
Kanénas, mazí mu den perpátise kanénas
to chéri de mu krátise kanénas
me sklírine i zoí san to listí
Ki eména, o egismós de m’ áfise eména
poté na thélo káti apó kanéna
monácha na ‘se dípla mu esí
|
