Για τη στιγμή της αμαρτίας
είπαμε πράγματα καρμπόν
για να ταιριάξει το παρόν
κι η επαφή μας
ντροπή μας
Αποτυπώματα μονομαχίας
μείναν στην άμμο την καυτή τρελέ τρελέ μου πειρατή, καρδιά μαγείας
Αποτυπώματα μονομαχίας
που η ανάσα του βοριά θα τα σκορπίσει στις ακτές της ουτοπίας
Μα φοβηθήκαμε να πούμε το όνομα μας
κι όμως το τέλειο υπήρχε στα κορμιά μας
Μα φοβηθήκαμε ν’ αλλάξει τη ζωή μας
για την αμφίβολη ακόμα ύπαρξή μας
Ερωτική η επαφή μας
απαγορεύεται η στοργή
φυλακισμένη η κραυγή
μες την ψυχή μας
ντροπή μας
|
Gia ti stigmí tis amartías
ipame prágmata karbón
gia na teriáksi to parón
ki i epafí mas
ntropí mas
Apotipómata monomachías
minan stin ámmo tin kaftí trelé trelé mu piratí, kardiá magias
Apotipómata monomachías
pu i anása tu voriá tha ta skorpísi stis aktés tis utopías
Ma fovithíkame na pume to ónoma mas
ki ómos to télio ipírche sta kormiá mas
Ma fovithíkame n’ alláksi ti zoí mas
gia tin amfívoli akóma íparksí mas
Erotikí i epafí mas
apagorevete i storgí
filakisméni i kravgí
mes tin psichí mas
ntropí mas
|