|
Πόσες φορές δεν έχει αλλάξει αυτή η ζωή μου,
πόσες φορές δεν έχω αρχίσει απ’ την αρχή
και να με βάλει μπρος στα ίδια τα σημάδια,
περνώ τον κύκλο που τελειώνει απ’ την αρχή.
Λες και τελειώσανε τα βάσανα του κόσμου,
λες και τελειώσανε οι λέξεις μονομιάς,
καθένας παίρνει την αρχή καινούργιο δρόμο
χωρίς ν’ ακούμε λόγια εξήγησης καμιάς.
Αν είναι κάτι που με καίει και το φοβάμαι
δεν είναι πως θα ξαναρχίσω απ’ την αρχή,
είναι που δεν μπορώ να πάψω να θυμάμαι
πόσο βαθιά μ’ άγγιξε ο πόνος στην ψυχή.
Λες και τελειώσανε τα βάσανα του κόσμου,
λες και τελειώσανε οι λέξεις μονομιάς,
καθένας παίρνει την αρχή καινούργιο δρόμο
χωρίς ν’ ακούμε λόγια εξήγησης καμιάς.
|
Póses forés den échi alláksi aftí i zoí mu,
póses forés den écho archísi ap’ tin archí
ke na me váli bros sta ídia ta simádia,
pernó ton kíklo pu telióni ap’ tin archí.
Les ke teliósane ta vásana tu kósmu,
les ke teliósane i léksis monomiás,
kathénas perni tin archí kenurgio drómo
chorís n’ akume lógia eksígisis kamiás.
An ine káti pu me kei ke to fováme
den ine pos tha ksanarchíso ap’ tin archí,
ine pu den boró na pápso na thimáme
póso vathiá m’ ángikse o pónos stin psichí.
Les ke teliósane ta vásana tu kósmu,
les ke teliósane i léksis monomiás,
kathénas perni tin archí kenurgio drómo
chorís n’ akume lógia eksígisis kamiás.
|
