|
Αχ καλώς να ‘ρθούνε τα μαντάτα τα πικρά
έτσι κι αλλιώς εγώ καιρό τα περιμένω
κλείσαν οι πόρτες μπρος στα μάτια οι βαριές
και σ’ έδιωξαν να πας μακριά σε τόπο ξένο
Αχ σ’ ένα μπαλκόνι στέκω τώρα και θωρώ
πως πάει πορεία με τα λάβαρα ανοιγμένα
αχ και πίσω απ’ τις φωνές που γύρω μου αντηχούν
εσένα ψάχνω που σε χαίρονται τα ξένα
Αχ και να ‘τανε τούτη την ώρα να σε δω
να ‘χεις και συ στο χέρι λάβαρο ανοιγμένο
αχ να λες το ίδιο το τραγούδι το γλυκό
κι εγώ κοντά σου να θωρώ και να σωπαίνω
Αχ μα αυτό φοβήθηκαν αγόρι μου οι τρελοί
οι χορτασμένοι απ’ το ψωμί του μετανάστη
αχ και σ’ έδιωξαν σε ξένο τόπο να ζητάς
μια θέση ξένου φοιτητή και σκλάβου εργάτη
Αχ καλώς να ‘ρθούνε τα μαντάτα τα πικρά
έτσι κι αλλιώς εγώ καιρό τα περιμένω
αχ για να μην έχει η προσφυγιά μας τελειωμό
σε διώξανε να πας μακριά σε τόπο ξένο
|
Ach kalós na ‘rthune ta mantáta ta pikrá
étsi ki alliós egó keró ta periméno
klisan i pórtes bros sta mátia i variés
ke s’ édioksan na pas makriá se tópo kséno
Ach s’ éna balkóni stéko tóra ke thoró
pos pái poria me ta lávara anigména
ach ke píso ap’ tis fonés pu giro mu antichun
eséna psáchno pu se cheronte ta kséna
Ach ke na ‘tane tuti tin óra na se do
na ‘chis ke si sto chéri lávaro anigméno
ach na les to ídio to tragudi to glikó
ki egó kontá su na thoró ke na sopeno
Ach ma aftó fovíthikan agóri mu i treli
i chortasméni ap’ to psomí tu metanásti
ach ke s’ édioksan se kséno tópo na zitás
mia thési ksénu fitití ke sklávu ergáti
Ach kalós na ‘rthune ta mantáta ta pikrá
étsi ki alliós egó keró ta periméno
ach gia na min échi i prosfigiá mas teliomó
se dióksane na pas makriá se tópo kséno
|
