|
Είναι η κάθε στιγμή,
πάντα μοναδική,
θέλεις μια αλλαγή,
μα ό,τι είναι θα `ρθει.
Τι θα πει μ’ αγαπάς;
Ό,τι λέω προσπερνάς,
για να πάρεις ζητάς,
μα να δίνεις ξεχνάς.
Τι να σου κάνω, τι να σου κάνω,
έπεσες στην περίπτωση επάνω, τι να σου κάνω…
Έτσι είμαι, σού κλείνω το μάτι, από γινάτι,
έτσι είμαι εγώ και σ’ όποιον αρέσω,
και δε θα πέσω να πεθάνω.
|
Ine i káthe stigmí,
pánta monadikí,
thélis mia allagí,
ma ó,ti ine tha `rthi.
Ti tha pi m’ agapás;
Ό,ti léo prospernás,
gia na páris zitás,
ma na dínis ksechnás.
Ti na su káno, ti na su káno,
épeses stin períptosi epáno, ti na su káno…
Έtsi ime, su klino to máti, apó gináti,
étsi ime egó ke s’ ópion aréso,
ke de tha péso na petháno.
|
