Με μια μου λέξη, ξαφνικά,
χαμήλωσες το βλέμμα,
με μια σου λέξη έγινε
όλη η αλήθεια ψέμα,
τη μια στιγμή μου έλεγες φως
την άλληνε σκοτάδι,
πες μου πως γίναν όλα αυτά
μέσα στο ίδιο βράδυ.
Το καλό απ’ το κακό απέχει ένα γράμμα,
έχει δάκρυ από χαρά και δάκρυ από κλάμα,
το καλό απ’ το κακό απέχει ένα γράμμα.
Μ’ ένα σου γέλιο μ’ έκανες
πρώτη φορά να κλάψω
κι ό,τι αγαπούσα μέχρι χτες
να θέλω να το κάψω,
πες μου στ’ αλήθεια αν μ’ αγαπάς
κι όχι άλλο ένα `’ίσως”
μη γίνει κι η αγάπη μας
από αγάπη μίσος.
Το καλό απ’ το κακό απέχει ένα γράμμα,
έχει δάκρυ από χαρά και δάκρυ από κλάμα,
το καλό απ’ το κακό απέχει ένα γράμμα.
|
Me mia mu léksi, ksafniká,
chamíloses to vlémma,
me mia su léksi égine
óli i alíthia pséma,
ti mia stigmí mu éleges fos
tin álline skotádi,
pes mu pos ginan óla aftá
mésa sto ídio vrádi.
To kaló ap’ to kakó apéchi éna grámma,
échi dákri apó chará ke dákri apó kláma,
to kaló ap’ to kakó apéchi éna grámma.
M’ éna su gélio m’ ékanes
próti forá na klápso
ki ó,ti agapusa méchri chtes
na thélo na to kápso,
pes mu st’ alíthia an m’ agapás
ki óchi állo éna `’ísos”
mi gini ki i agápi mas
apó agápi mísos.
To kaló ap’ to kakó apéchi éna grámma,
échi dákri apó chará ke dákri apó kláma,
to kaló ap’ to kakó apéchi éna grámma.
|