Εσύ η πόρτα τ’ ουρανού
εσύ και τα δεσμά μου
Εσύ στην άκρη του γκρεμού
το μόνο στήριγμά μου
Εσύ ο ήχος της βροχής
εσύ κι η καταιγίδα
Εσύ στο βάθος της ψυχής
η πιο κρυφή μου ελπίδα
Εσύ το φως της αστραπής
εσύ και το σκοτάδι
Εσύ τ’ αγκάθι της πληγής
το μέσα μου σημάδι
Εσύ το γέλιο κι ο θυμός
εσύ κι η αντοχή μου
Εσύ η άγρια θάλασσα
εσύ και το νησί μου
Εσύ της μοίρας το κλειδί
εσύ και τ’ αντικλείδι
Εσύ της μάνας μου η ευχή
εσύ και το ταξίδι
|
Esí i pórta t’ uranu
esí ke ta desmá mu
Esí stin ákri tu gkremu
to móno stírigmá mu
Esí o íchos tis vrochís
esí ki i kategida
Esí sto váthos tis psichís
i pio krifí mu elpída
Esí to fos tis astrapís
esí ke to skotádi
Esí t’ agkáthi tis pligís
to mésa mu simádi
Esí to gélio ki o thimós
esí ki i antochí mu
Esí i ágria thálassa
esí ke to nisí mu
Esí tis miras to klidí
esí ke t’ antiklidi
Esí tis mánas mu i efchí
esí ke to taksídi
|