Φεύγεις και δεν ξαναπερνάς
από την γειτονιά μου
κι ούτε που βρίσκομαι
και πως περνώ καρδιά μου
Δεν έπαψα να σκέφτομαι
πως ήσουνα για μένα
όλα τα τριαντάφυλλα
του κόσμου ανθισμένα
Ψάχνω στα μέρη τα γνωστά
μήπως και σ’ ανταμώσω
μήπως και ξαναδώ τα μάτια σου
λίγη χαρά να νιώσω
Δεν έπαψα να σκέφτομαι
πως ήσουνα για μένα
όλα τα τριαντάφυλλα
του κόσμου ανθισμένα
Όσο κι αν το προσπάθησα
δε σ’ έβγαλα απ’ το νου μου
εσύ είσαι μάτια μου το φως
και ο ήλιος του ουρανού μου
Δεν έπαψα να σκέφτομαι
πως ήσουνα για μένα
όλα τα τριαντάφυλλα
του κόσμου ανθισμένα
|
Fevgis ke den ksanapernás
apó tin gitoniá mu
ki ute pu vrískome
ke pos pernó kardiá mu
Den épapsa na skéftome
pos ísuna gia ména
óla ta triantáfilla
tu kósmu anthisména
Psáchno sta méri ta gnostá
mípos ke s’ antamóso
mípos ke ksanadó ta mátia su
lígi chará na nióso
Den épapsa na skéftome
pos ísuna gia ména
óla ta triantáfilla
tu kósmu anthisména
Όso ki an to prospáthisa
de s’ évgala ap’ to nu mu
esí ise mátia mu to fos
ke o ílios tu uranu mu
Den épapsa na skéftome
pos ísuna gia ména
óla ta triantáfilla
tu kósmu anthisména
|