|
Χρόνοι της απουσίας σου
γυρνούν τους δείκτες
παγώνουν την ανάμνηση
τις κρύες νύχτες
Κι εγώ στην αδυσώπητη
πλανιέμαι γη σου
φωτιά και θάνατος μαζί
ειν’ το κορμί σου
Σε φέρνω μπρος μου σε φιλώ
και σβήνει ο πόνος
μα στον ονείρων το βυθό
βουλιάζω μόνος
Εδώ στη εγκατάλειψη
χαράζει η μέρα
κόρη της επανάληψης
και του αγέρα
Κι εγώ στην αδυσώπητη
πλανιέμαι γη σου
φωτιά και θάνατος μαζί
ειν’ το κορμί σου
Σε φέρνω μπρος μου σε φιλώ
και σβήνει ο πόνος
μα στον ονείρων το βυθό
βουλιάζω μόνος
Κι όταν μ’ ανοίγεις σύννεφο
την αγκαλιά σου
όλο μου γνέφεις ψέματα
είμαι δικιά σου
|
Chróni tis apusías su
girnun tus diktes
pagónun tin anámnisi
tis kríes níchtes
Ki egó stin adisópiti
planiéme gi su
fotiá ke thánatos mazí
in’ to kormí su
Se férno bros mu se filó
ke svíni o pónos
ma ston oniron to vithó
vuliázo mónos
Edó sti egkatálipsi
charázi i méra
kóri tis epanálipsis
ke tu agéra
Ki egó stin adisópiti
planiéme gi su
fotiá ke thánatos mazí
in’ to kormí su
Se férno bros mu se filó
ke svíni o pónos
ma ston oniron to vithó
vuliázo mónos
Ki ótan m’ anigis sínnefo
tin agkaliá su
ólo mu gnéfis psémata
ime dikiá su
|
