Μη θυμώνεις μη, πρέπει να φύγω.
Είναι κρύες οι στιγμές
που περνάω πια κοντά σου, πώς να μείνω;
Φτάσαμε κοντά σε κάποια δύση
τώρα είναι η στιγμή
για ένα αντίο πριν η γκρίνια μας χωρίσει.
Γι’ αυτό σου λέω…
Δεν πιστεύω σε αγάπες και έρωτες.
Δεν πιστεύω σε όμορφες στιγμές.
Δεν πιστεύω σε όρκους και θυσίες.
Όλα στα μέτρα σου κομμένα και ραμμένα είχες.
Μην θυμώνεις μη και μη λυπάσαι
μες τα μάτια να με δεις
και να πεις αυτό που νιώθεις μη φοβάσαι
Κάθε χάδι σου μοιάζει με αντίο
αποφάσισε λοιπόν και το πράσινο το φως
δώσ’ μου να φύγω.
Γι’ αυτό σου λέω…
Δεν πιστεύω σε αγάπες και έρωτες.
Δεν πιστεύω σε όμορφες στιγμές.
Δεν πιστεύω σε όρκους και θυσίες.
Όλα στα μέτρα σου κομμένα και ραμμένα είχες.
|
Mi thimónis mi, prépi na fígo.
Ine kríes i stigmés
pu pernáo pia kontá su, pós na mino;
Ftásame kontá se kápia dísi
tóra ine i stigmí
gia éna antío prin i gkrínia mas chorísi.
Gi’ aftó su léo…
Den pistevo se agápes ke érotes.
Den pistevo se ómorfes stigmés.
Den pistevo se órkus ke thisíes.
Όla sta métra su komména ke ramména iches.
Min thimónis mi ke mi lipáse
mes ta mátia na me dis
ke na pis aftó pu nióthis mi fováse
Káthe chádi su miázi me antío
apofásise lipón ke to prásino to fos
dós’ mu na fígo.
Gi’ aftó su léo…
Den pistevo se agápes ke érotes.
Den pistevo se ómorfes stigmés.
Den pistevo se órkus ke thisíes.
Όla sta métra su komména ke ramména iches.
|