|
Τόσες βραδιές μόνος
με προσπερνάει ο χρόνος
γκρίζος ο δρόμος μπροστά
φεύγεις μακριά, μακριά.
Μια φορά μόνο μια
στην δική μου αγκαλιά
να σε κράταγα πάλι σφιχτά.
Σαν του Αυγούστου βροχή
μια καινούρια αρχή
να μας φέρει ξανά στα παλιά.
Μάτια κλειστά, σκέψεις,
γέλια, φωνές, λέξεις,
μία ευχή στα κρυφά
κι ας είναι αργά, αργά.
Μια φορά μόνο μια
στην δική μου αγκαλιά
να σε κράταγα πάλι σφιχτά.
Σαν του Αυγούστου βροχή
μια καινούρια αρχή
να μας φέρει ξανά στα παλιά.
|
Tóses vradiés mónos
me prospernái o chrónos
gkrízos o drómos brostá
fevgis makriá, makriá.
Mia forá móno mia
stin dikí mu agkaliá
na se krátaga páli sfichtá.
San tu Avgustu vrochí
mia kenuria archí
na mas féri ksaná sta paliá.
Mátia klistá, sképsis,
gélia, fonés, léksis,
mía efchí sta krifá
ki as ine argá, argá.
Mia forá móno mia
stin dikí mu agkaliá
na se krátaga páli sfichtá.
San tu Avgustu vrochí
mia kenuria archí
na mas féri ksaná sta paliá.
|
