|
Μια μολυβιά μέσα στης μοίρας το τετράδιο
είν’ η ζωή, είν’ η ζωή του καθενός,
μια γομολάστιχα ο θάνατος και αύριο
σε μια στιγμή τα πάντα γίνονται καπνός.
Μια μολυβιά που σβήνει και δεν αφήνει
ούτ’ ένα ίχνος πουθενά,
ένα μικρό σημάδι που μες στον Άδη
χάνεται και δε γυρνά.
Είν’ η ζωή μια μολυβιά.
Μια μολυβιά κακογραμμένη που ξεθώριασε
και η πικρή και η πικρή μου η ζωή,
σαν δυνατός βοριάς η μοίρα μου τα σώριασε
φύλλα ξερά όλα τα όνειρα στη γη.
|
Mia moliviá mésa stis miras to tetrádio
in’ i zoí, in’ i zoí tu kathenós,
mia gomolásticha o thánatos ke avrio
se mia stigmí ta pánta ginonte kapnós.
Mia moliviá pu svíni ke den afíni
ut’ éna íchnos puthená,
éna mikró simádi pu mes ston Άdi
chánete ke de girná.
In’ i zoí mia moliviá.
Mia moliviá kakogramméni pu ksethóriase
ke i pikrí ke i pikrí mu i zoí,
san dinatós voriás i mira mu ta sóriase
fílla kserá óla ta ónira sti gi.
|
