Ακόμα κατοικώ σε σπίτι κλασικό,
μου δείξαν οι φθορές χωρίς αναφορές να ζω.
Καινούργια μυστικά θα βρω φανταστικά,
οι αλήθειες μου πολλές, μα κείνο που δεν λες νικά.
Με γνωρίζεις απ’ την όψη τη χλωμή,
δεν ορίζεις της ζωής μου τη ρωγμή.
Απ’ τα χρόνια μου βγαλμένος απαιτώ
έστω κι έτσι απελπισμένος να πετώ.
Ακόμα κατοικώ σε σπίτι κλασικό
για να `χει λογική ετούτη η φυλακή σαν βγω.
Ισόβια θνητός αυτός ο εαυτός
χωρίς αναστολή ματώνει κι ωφελεί το φως.
|
Akóma katikó se spíti klasikó,
mu diksan i fthorés chorís anaforés na zo.
Kenurgia mistiká tha vro fantastiká,
i alíthies mu pollés, ma kino pu den les niká.
Me gnorízis ap’ tin ópsi ti chlomí,
den orízis tis zoís mu ti rogmí.
Ap’ ta chrónia mu vgalménos apetó
ésto ki étsi apelpisménos na petó.
Akóma katikó se spíti klasikó
gia na `chi logikí etuti i filakí san vgo.
Isóvia thnitós aftós o eaftós
chorís anastolí matóni ki ofeli to fos.
|