|
Μια φορά τρυφερά μου μιλούσες
και γλυκά σαν κρασί με μεθούσες
κι είχα πει να λοιπόν τι σημαίνει
στον Θεό η ψυχή να πηγαίνει
Και μετά μια βροχή μες στο βλέμμα
και μετά όλα αυτά γίναν ψέμα
κι απορώ συνεχώς για ένα πράγμα
πώς μπορεί να χαθεί τέτοιο θαύμα
Χωρίς εσένα δεν υπάρχω στη ζωή
είμαι φεγγάρι που θα σβήσει το πρωί
δεν θέλεις πια να ’ρθω μαζί σου
εκεί που πας
και με πονάς δε μ’ αγαπάς
Χωρίς εσένα δεν υπάρχω στη ζωή
είμαι ένα σώμα δίχως χρώμα και πνοή
κι είσαι πληγή κι όλο τη σκέψη μου
πονάς δε μ’ αγαπάς δε μ’ αγαπάς
Μια φορά με φιλιά με ξυπνούσες
σαν παιδί αγκαλιά με κρατούσες
κι έτσι απλά πουθενά τόσοι όρκοι
κι έτσι απλά τόσα ναι γίναν όχι
Χωρίς εσένα δεν υπάρχω στη ζωή
είμαι φεγγάρι που θα σβήσει το πρωί
δεν θέλεις πια να ’ρθω μαζί σου
εκεί που πας
και με πονάς δε μ’ αγαπάς
Χωρίς εσένα δεν υπάρχω στη ζωή
είμαι ένα σώμα δίχως χρώμα και πνοή
κι είσαι πληγή κι όλο τη σκέψη μου
πονάς δε μ’ αγαπάς δε μ’ αγαπάς
|
Mia forá triferá mu miluses
ke gliká san krasí me methuses
ki icha pi na lipón ti simeni
ston Theó i psichí na pigeni
Ke metá mia vrochí mes sto vlémma
ke metá óla aftá ginan pséma
ki aporó sinechós gia éna prágma
pós bori na chathi tétio thafma
Chorís eséna den ipárcho sti zoí
ime fengári pu tha svísi to pri
den thélis pia na ’rtho mazí su
eki pu pas
ke me ponás de m’ agapás
Chorís eséna den ipárcho sti zoí
ime éna sóma díchos chróma ke pnoí
ki ise pligí ki ólo ti sképsi mu
ponás de m’ agapás de m’ agapás
Mia forá me filiá me ksipnuses
san pedí agkaliá me kratuses
ki étsi aplá puthená tósi órki
ki étsi aplá tósa ne ginan óchi
Chorís eséna den ipárcho sti zoí
ime fengári pu tha svísi to pri
den thélis pia na ’rtho mazí su
eki pu pas
ke me ponás de m’ agapás
Chorís eséna den ipárcho sti zoí
ime éna sóma díchos chróma ke pnoí
ki ise pligí ki ólo ti sképsi mu
ponás de m’ agapás de m’ agapás
|
