Τα δυο μάτια αυτά
που θλιμμένα κοιτούν,
τα θυμάμαι παλιά να γελούν,
και τα χείλη αυτά που με φιλούσαν γλυκά,
σαν μαχαίρια κόβουν και πονούν.
Αγάπη μου τι έφταιξε
και τώρα ζούμε χώρια…
αγάπη μου πως έγινε
το γέλιο στεναχώρια…
Αγάπη μου τι έφταιξε
και τώρα ζούμε χώρια…
αγάπη μου πως έγινε
το γέλιο στεναχώρια…
Δε θυμάμαι καλά,
λόγους κι άλλα πολλά,
και ποια λάθη μας διώξαν μακριά,
μα θυμάμαι καλές του έρωτα μας στιγμές,
Σ’ αγαπώ για πάντα να μου λες.
Αγάπη μου τι έφταιξε
και τώρα ζούμε χώρια…
αγάπη μου πως έγινε
το γέλιο στεναχώρια…
Αγάπη μου τι έφταιξε
και τώρα ζούμε χώρια…
αγάπη μου πως έγινε
το γέλιο στεναχώρια…
Αγάπη μου τι έφταιξε
και τώρα ζούμε χώρια…
αγάπη μου πως έγινε
το γέλιο στεναχώρια!!
|
Ta dio mátia aftá
pu thlimména kitun,
ta thimáme paliá na gelun,
ke ta chili aftá pu me filusan gliká,
san macheria kóvun ke ponun.
Agápi mu ti éftekse
ke tóra zume chória…
agápi mu pos égine
to gélio stenachória…
Agápi mu ti éftekse
ke tóra zume chória…
agápi mu pos égine
to gélio stenachória…
De thimáme kalá,
lógus ki álla pollá,
ke pia láthi mas dióksan makriá,
ma thimáme kalés tu érota mas stigmés,
S’ agapó gia pánta na mu les.
Agápi mu ti éftekse
ke tóra zume chória…
agápi mu pos égine
to gélio stenachória…
Agápi mu ti éftekse
ke tóra zume chória…
agápi mu pos égine
to gélio stenachória…
Agápi mu ti éftekse
ke tóra zume chória…
agápi mu pos égine
to gélio stenachória!!
|