Παραπονιόταν ο Στρατής ο φαμελιάρης
πως ήταν άδικη μαζί του η ζωή
Τον παρηγόραγε ο Θωμάς ο ταβερνιάρης
που ‘χαν τα μάτια του πολλά στον κόσμο δει
Υπάρχουν βάσανα Στρατή μου που δε τα ‘δες
μην απελπίζεσαι και μη βαρυγκωμάς
Τους αγαπάει ο Θεός τους δουλευτάδες
καν’ το σταυρό σου θα χαράξει και για μας
Παραπονιόταν ο Στρατής ο φαμελιάρης
πως δε του γέλασε μια μέρα η χαρά
Και τον εμάλωνε ο Θωμάς ο ταβερνιάρης
να μη τη παίρνει τη ζωή στα σοβαρά
|
Paraponiótan o Stratís o fameliáris
pos ítan ádiki mazí tu i zoí
Ton parigórage o Thomás o taverniáris
pu ‘chan ta mátia tu pollá ston kósmo di
Ipárchun vásana Stratí mu pu de ta ‘des
min apelpízese ke mi varigkomás
Tus agapái o Theós tus duleftádes
kan’ to stavró su tha charáksi ke gia mas
Paraponiótan o Stratís o fameliáris
pos de tu gélase mia méra i chará
Ke ton emálone o Thomás o taverniáris
na mi ti perni ti zoí sta sovará
|