|
Ήρθες και έφυγες σαν άνεμος και τώρα δεν καταλαβαίνω πώς
μου είπες «σ’ αγαπάω» μα πρέπει αλλού να πάω, να σωθώ.
Προσωπικός μου ήσουν άγγελος και τώρα σκοτεινιάζει ο ουρανός.
Όταν μου λες αντίο γινόμαστε κι οι δύο ένας καημός.
Κι αν δεν ανέχεσαι τα βουρκωμένα μάτια,
κι αν δεν μπορείς τις μακρινές διαδρομές.
στη Σαλονίκη να μην έρχεσαι ποτέ τις Κυριακές
Να σε κοιτάζω άλλο δεν μπορώ γιατί μπερδεύομαι και απορώ,
που λες πως δεν αντέχεις στο πλάι σου να μ’ έχεις, απορώ.
Είπες να σε αγγίζω πως δεν θες κι ότι θυμάσαι πάντα αυτά που λες.
Από ένα «κατά λάθος» κάνεις μεγάλο λάθος και θα κλαις.
Κι αν δεν ανέχεσαι τα βουρκωμένα μάτια,
κι αν δεν μπορείς τις μακρινές διαδρομές.
στη Σαλονίκη να μην έρχεσαι ποτέ τις Κυριακές
|
Ήrthes ke éfiges san ánemos ke tóra den katalaveno pós
mu ipes «s’ agapáo» ma prépi allu na páo, na sothó.
Prosopikós mu ísun ángelos ke tóra skotiniázi o uranós.
Όtan mu les antío ginómaste ki i dío énas kaimós.
Ki an den anéchese ta vurkoména mátia,
ki an den boris tis makrinés diadromés.
sti Saloníki na min érchese poté tis Kiriakés
Na se kitázo állo den boró giatí berdevome ke aporó,
pu les pos den antéchis sto plái su na m’ échis, aporó.
Ipes na se angizo pos den thes ki óti thimáse pánta aftá pu les.
Apó éna «katá láthos» kánis megálo láthos ke tha kles.
Ki an den anéchese ta vurkoména mátia,
ki an den boris tis makrinés diadromés.
sti Saloníki na min érchese poté tis Kiriakés
|
