|
Αγαπημένη μου,
άλλαξε χρώμα η μοναξιά λες και πνιγήκαμε στο χώμα,
βρέχει συνέχεια, σχεδόν από το πρωί
κι είναι κι εκείνη η στοργή
που δε συνήθισα ακόμα
να την πετάξω πέντε βήματα πιο κει.
Αγαπημένη μου,
άλλαξε χρώμα η γειτονιά και τα παιδιά πια δε φωνάζουν,
σπάσαν το τζάμι με μια μπάλα από το χθες
κι είναι κι εκείνα τα νερά
που δε μαζεύω και λιμνάζουν
κι έχουν βρέξει τόσα όνειρα που θες.
Στα περιοδικά που ξεφυλλίζεις,
σ’ άλλες πολιτείες που γυρίζεις,
μην ξεχνάς γι’ αγάπη να διαβάζεις
κι όποτε με θες να με φωνάζεις.
Αγαπημένη μου,
άλλαξαν όλα ξαφνικά λες και η νύχτα δεν ξυπνάει,
λες και πικράθηκε ο ήλιος από εμάς,
κι είναι κι εκείνη η ζωή
που όλο για σένα μου μιλάει
μα δε μου λέει αν για μένα τη ρωτάς.
|
Agapiméni mu,
állakse chróma i monaksiá les ke pnigíkame sto chóma,
vréchi sinéchia, schedón apó to pri
ki ine ki ekini i storgí
pu de siníthisa akóma
na tin petákso pénte vímata pio ki.
Agapiméni mu,
állakse chróma i gitoniá ke ta pediá pia de fonázun,
spásan to tzámi me mia bála apó to chthes
ki ine ki ekina ta nerá
pu de mazevo ke limnázun
ki échun vréksi tósa ónira pu thes.
Sta periodiká pu ksefillízis,
s’ álles polities pu girízis,
min ksechnás gi’ agápi na diavázis
ki ópote me thes na me fonázis.
Agapiméni mu,
állaksan óla ksafniká les ke i níchta den ksipnái,
les ke pikráthike o ílios apó emás,
ki ine ki ekini i zoí
pu ólo gia séna mu milái
ma de mu léi an gia ména ti rotás.
|
