|
Μια θυμάμαι μια ξεχνάω
δεν κοιμάμαι ξενυχτάω
με τη σκέψη μου σε σένα
στο τρελό και στ’ άδικο
Άλλα είπες κι άλλα κάνεις
τελικά μέχρι που φτάνεις
με πονάς και δε σε νοιάζει
αν υπάρχω αύριο
Αν δεν κάνω λάθος ήμουν η αγάπη σου
αν δεν κάνω λάθος ήμουν η ζωή σου
τώρα σου μιλάω και γυρνάς την πλάτη σου
κι όλο περιμένω την επιστροφή σου
Πότε φως πότε σκοτάδι
πότε μέρα πότε βράδυ
το μυαλό ξαναγυρίζει
στις πληγές που άνοιξες
Προσπαθώ απεγνωσμένα
να γλιτώσω από σένα
να γεμίσω μ’ ένα ψέμα
το κενό που άφησες
Αν δεν κάνω λάθος ήμουν η αγάπη σου
αν δεν κάνω λάθος ήμουν η ζωή σου
τώρα σου μιλάω και γυρνάς την πλάτη σου
κι όλο περιμένω την επιστροφή σου
|
Mia thimáme mia ksechnáo
den kimáme ksenichtáo
me ti sképsi mu se séna
sto treló ke st’ ádiko
Άlla ipes ki álla kánis
teliká méchri pu ftánis
me ponás ke de se niázi
an ipárcho avrio
An den káno láthos ímun i agápi su
an den káno láthos ímun i zoí su
tóra su miláo ke girnás tin pláti su
ki ólo periméno tin epistrofí su
Póte fos póte skotádi
póte méra póte vrádi
to mialó ksanagirízi
stis pligés pu ánikses
Prospathó apegnosména
na glitóso apó séna
na gemíso m’ éna pséma
to kenó pu áfises
An den káno láthos ímun i agápi su
an den káno láthos ímun i zoí su
tóra su miláo ke girnás tin pláti su
ki ólo periméno tin epistrofí su
|
