Αν θες να μάθεις τ’ είναι μοναξιά,
μέτρα το δάκρυ που έχω στην καρδιά.
Αν θες να μάθεις πόσο σε πονώ,
κοίτα τη θλίψη που `χει το δειλινό.
Έφυγες και φύγανε στο βοριά τα τρένα
και συλλογισμένα παίζουν τα παιδιά.
Έφυγες και φύγανε οι χαρές για μένα
και χτυπούν θλιμμένα τα καμπαναριά.
Αν θες να μάθεις τ’ είναι στεναγμός,
ρώτα κι εμένα που μ’ έπνιξε ο καημός.
Αν θες να μάθεις πόσο σ’ αγαπώ,
γίνε ποτάμι να πέσω να πνιγώ.
|
An thes na máthis t’ ine monaksiá,
métra to dákri pu écho stin kardiá.
An thes na máthis póso se ponó,
kita ti thlípsi pu `chi to dilinó.
Έfiges ke fígane sto voriá ta tréna
ke sillogisména pezun ta pediá.
Έfiges ke fígane i charés gia ména
ke chtipun thlimména ta kabanariá.
An thes na máthis t’ ine stenagmós,
róta ki eména pu m’ épnikse o kaimós.
An thes na máthis póso s’ agapó,
gine potámi na péso na pnigó.
|