Ανάγκη να σε πάρω εγώ | Anágki na se páro egó

Ανάγκη να σε πάρω εγώ
που έτσι σε παρατήσανε
μονάχο κι έρμο κι ορφανό
παιδάκι μου, πως σε πονώ.

Το ρούχο το μεταξωτό
μες στο ποτάμι το ‘ριξα
φτωχά κουρέλια σου φορώ
παιδάκι μου, πως σ’ αγαπώ.

Δρόμο σε πήγα, δρόμο μακρινό
νυχτόμερα βαδίζοντας
πείνασα και ματώθηκα
μα να σ’ αφήσω δεν μπορώ.

Σε μαύρες μέρες και σκληρές
πλένω σε και βαφτίζω σε
μες στο κατάψυχρο νερό
μην κλαις και μου πικραίνεσαι.

Anágki na se páro egó
pu étsi se paratísane
monácho ki érmo ki orfanó
pedáki mu, pos se ponó.

To rucho to metaksotó
mes sto potámi to ‘riksa
ftochá kurélia su foró
pedáki mu, pos s’ agapó.

Drómo se píga, drómo makrinó
nichtómera vadízontas
pinasa ke matóthika
ma na s’ afíso den boró.

Se mavres méres ke sklirés
pléno se ke vaftízo se
mes sto katápsichro neró
min kles ke mu pikrenese.