|
Υπέροχοι κι ιδανικοί
άγγελοι μες στα λασπονέρια
Χέρια που απλώνονται στα αστέρια
άνθρωποι άνθρωποι
Χέρια φτιαγμένα γι’ αγκαλιές
Χείλη φτιαγμένα για τραγούδια
Αγκάθια μέσα στα λουλούδια
άνθρωποι άνθρωποι
Μέσα στους δρόμους σας κοιτώ
Κι όλοι μαζί μοιάζετε ένας
Εγώ όλους σας σας αγαπώ
Μ’ αγάπησε άραγε κανένας;
Υπέροχοι κι ιδανικοί
Όμορφοι σιωπηλοί και μόνοι
Ψυχές χαμένες μες στο χιόνι
άνθρωποι άνθρωποι
Αγέρωχοι και σιωπηλοί
Χλωμές σκιές στο μονοπάτι
Ζητιάνοι που όλο ψάχνουν κάτι
άνθρωποι άνθρωποι
Χείλη φτιαγμένα για φιλιά
Μάτια για όνειρα φτιαγμένα
Λουλούδια απ’ τη γη κομμένα
άνθρωποι άνθρωποι
|
Ipérochi ki idaniki
ángeli mes sta lasponéria
Chéria pu aplónonte sta astéria
ánthropi ánthropi
Chéria ftiagména gi’ agkaliés
Chili ftiagména gia tragudia
Agkáthia mésa sta luludia
ánthropi ánthropi
Mésa stus drómus sas kitó
Ki óli mazí miázete énas
Egó ólus sas sas agapó
M’ agápise árage kanénas;
Ipérochi ki idaniki
Όmorfi siopili ke móni
Psichés chaménes mes sto chióni
ánthropi ánthropi
Agérochi ke siopili
Chlomés skiés sto monopáti
Zitiáni pu ólo psáchnun káti
ánthropi ánthropi
Chili ftiagména gia filiá
Mátia gia ónira ftiagména
Luludia ap’ ti gi komména
ánthropi ánthropi
|
