|
Πέτρα το σώμα που απ’ τη θάλασσα φαγώθηκε
Μέχρι το κόκκαλο να φτάνει ο αέρας
Και περιμένω σαν εργάτης που νυχτώθηκε
Την πληρωμή μιας ατέλειωτης μέρας
Όρθιος να μένω εκεί που οι άλλοι γονατίσανε
Σαν φάρος πριν τον σκεπάσει ένα κύμα
Βράχος που όλοι οι βοριάδες τον σκαλίσανε
Θα μείνω για να μου στείλεις ένα σήμα
Θα μείνω εδώ για να γυρίσεις
Απ’ την ελπίδα χτυπημένος
Ξέρω πως δυο ζωές θα αργήσεις
Μα έτσι κι αλλιώς είμαι χαμένος
Θα μείνω εδώ για να γυρίσεις
Απ’ την ελπίδα χτυπημένος
Το ξέρω δυο ζωές θα αργήσεις
Μα έτσι κι αλλιώς είμαι χαμένος
Σαν χαρτοπαίχτης που τα φύλλα δε γυρίσανε
Κι ο μόνος δρόμος που του μένει, να μπλοφάρει
Ένα παιδί που από το χέρι το αφήσανε
Και περιμένει κάποιον να ‘ρθει να το πάρει
|
Pétra to sóma pu ap’ ti thálassa fagóthike
Méchri to kókkalo na ftáni o aéras
Ke periméno san ergátis pu nichtóthike
Tin pliromí mias atéliotis méras
Όrthios na méno eki pu i álli gonatísane
San fáros prin ton skepási éna kíma
Oráchos pu óli i voriádes ton skalísane
Tha mino gia na mu stilis éna síma
Tha mino edó gia na girísis
Ap’ tin elpída chtipiménos
Kséro pos dio zoés tha argísis
Ma étsi ki alliós ime chaménos
Tha mino edó gia na girísis
Ap’ tin elpída chtipiménos
To kséro dio zoés tha argísis
Ma étsi ki alliós ime chaménos
San chartopechtis pu ta fílla de girísane
Ki o mónos drómos pu tu méni, na blofári
Έna pedí pu apó to chéri to afísane
Ke periméni kápion na ‘rthi na to pári
|
