|
Άσε με να κρύβομαι στα μάτια σου τα πράσινα
ποτέ και για κανένα δε θα τ’ άφηνα
τα μάτια τα μεγάλα τα θεόρατα.
Άσε με να γίνομαι σταγόνα μες στο αίμα σου
να τρέχω να σκεπάζω κάθε ψέμα σου
με της αγάπης τα μυστήρια τ’ αόρατα.
Άσε με να σε κοιτάω όπου πάω
να σε κρατώ και να μεθάω
να απαντώ σ’ ό,τι ρωτάς.
Άσε με να κλέβω ώρες που δε δίνεις
να σκέφτομαι όταν μ’ αφήνεις
πως ίσως λίγο μ’ αγαπάς.
Άσε με λογαριασμούς να κλείνω όπου άφησες
ν’ αγγίζω να λατρεύω ό,τι κράτησες
να τρέχω στα λημέρια που άραζες.
Άσε με να κάνω τη ζωή μου πυροτέχνημα
να καίω την καρδιά μου μ’ ένα αίνιγμα
που λύση κι αν υπάρχει την άλλαζες.
|
Άse me na krívome sta mátia su ta prásina
poté ke gia kanéna de tha t’ áfina
ta mátia ta megála ta theórata.
Άse me na ginome stagóna mes sto ema su
na trécho na skepázo káthe pséma su
me tis agápis ta mistíria t’ aórata.
Άse me na se kitáo ópu páo
na se krató ke na metháo
na apantó s’ ó,ti rotás.
Άse me na klévo óres pu de dínis
na skéftome ótan m’ afínis
pos ísos lígo m’ agapás.
Άse me logariasmus na klino ópu áfises
n’ angizo na latrevo ó,ti krátises
na trécho sta liméria pu árazes.
Άse me na káno ti zoí mu pirotéchnima
na keo tin kardiá mu m’ éna enigma
pu lísi ki an ipárchi tin állazes.
|
