Μου ‘κανες μαύρη σαν κατράμι τη ζωή,
από τα τότε που σε διάλεξα για ταίρι
κι όταν σου φόρεσα τη βέρα μια βραδιά,
δεν μου κοβότανε καλύτερα το χέρι.
Τώρα σαν σκύλος το μετάνιωσα πικρά,
γιατί μου το ‘καψες κακούργα το τζιγέρι
κι όταν σ’ αγκάλιασα την πρώτη τη φορά,
δεν μου κοβότανε καλύτερα το χέρι.
Μαύρη σαν κόλαση μου κάνεις τη ζωή
κι όλο δυσάρεστα μου φτάνουν τα χαμπέρια,
αχ, να μπορούσα να σε πνίξω ένα πρωί
κι ας μου κοβόντουσαν μαζί τα δυο μου χέρια.
|
Mu ‘kanes mavri san katrámi ti zoí,
apó ta tóte pu se diáleksa gia teri
ki ótan su fóresa ti véra mia vradiá,
den mu kovótane kalítera to chéri.
Tóra san skílos to metániosa pikrá,
giatí mu to ‘kapses kakurga to tzigéri
ki ótan s’ agkáliasa tin próti ti forá,
den mu kovótane kalítera to chéri.
Mavri san kólasi mu kánis ti zoí
ki ólo disáresta mu ftánun ta chabéria,
ach, na borusa na se pníkso éna pri
ki as mu kovóntusan mazí ta dio mu chéria.
|