|
Βρε σαν τα χιόνια βρε πόσα χρόνια
είχες χαθεί απ’ την παλιά μας γειτονιά
σε καρτερούσα και σε ζητούσα
για να σε βρω είχα χαλάσει το ντουνιά.
Τη γειτονιά μας ξέχασες
τα παιδικά μας χρόνια
θυμάσαι τότε μ’ άφησες
χωρίς καμιά συμπόνια
και τώρα ξαναγύρισες
στο πατρικό σου σπίτι
όπως γυρίζει στη φωλιά
ένα μικρό σπουργίτι.
Σαν σε κοιτάζω αναστενάζω
και ζωντανεύει η αγάπη η παλιά
κι αν το θελήσεις για να γυρίσεις
σε περιμένω μ’ ανοιχτή την αγκαλιά.
Τη γειτονιά μας ξέχασες
τα παιδικά μας χρόνια
θυμάσαι τότε μ’ άφησες
χωρίς καμιά συμπόνια
και τώρα ξαναγύρισες
στο πατρικό σου σπίτι
όπως γυρίζει στη φωλιά
ένα μικρό σπουργίτι.
|
Ore san ta chiónia vre pósa chrónia
iches chathi ap’ tin paliá mas gitoniá
se karterusa ke se zitusa
gia na se vro icha chalási to ntuniá.
Ti gitoniá mas kséchases
ta pediká mas chrónia
thimáse tóte m’ áfises
chorís kamiá sibónia
ke tóra ksanagirises
sto patrikó su spíti
ópos girízi sti foliá
éna mikró spurgiti.
San se kitázo anastenázo
ke zontanevi i agápi i paliá
ki an to thelísis gia na girísis
se periméno m’ anichtí tin agkaliá.
Ti gitoniá mas kséchases
ta pediká mas chrónia
thimáse tóte m’ áfises
chorís kamiá sibónia
ke tóra ksanagirises
sto patrikó su spíti
ópos girízi sti foliá
éna mikró spurgiti.
|
