|
Χωρίς εσένα ήταν η ζωή
θολή φωτογραφία.
Εσύ σαν ήλιος λάμπεις στην ψυχή
την κάθε μου στιγμή.
Εσύ, καρδιά μου, στο ‘χω ξαναπεί,
εσύ `σαι μόνο μία.
Απόλυτη αγάπη,
δε μοιάζεις με καμία.
Δε μοιάζεις με τις άλλες μου αγάπες,
αρχή και τέλος μου είσαι εσύ.
Κουράστηκα να ζω με αυταπάτες
και κάνω όνειρα απ’ την αρχή.
Χωρίς εσένα ήταν η ζωή
φεγγάρι λαβωμένο.
Τα όνειρά μου ψάχναν αφορμή
στης νύχτας τη στροφή.
Για μένα ο κόσμος όλος είσ’ εσύ,
δε ζω χωρίς εσένα.
Και ξέρω πια που πάω,
δεν πάω στα χαμένα.
Δε μοιάζεις με τις άλλες μου αγάπες,
αρχή και τέλος μου είσαι εσύ.
Κουράστηκα να ζω με αυταπάτες
και κάνω όνειρα απ’ την αρχή.
|
Chorís eséna ítan i zoí
tholí fotografía.
Esí san ílios lábis stin psichí
tin káthe mu stigmí.
Esí, kardiá mu, sto ‘cho ksanapi,
esí `se móno mía.
Apóliti agápi,
de miázis me kamía.
De miázis me tis álles mu agápes,
archí ke télos mu ise esí.
Kurástika na zo me aftapátes
ke káno ónira ap’ tin archí.
Chorís eséna ítan i zoí
fengári lavoméno.
Ta ónirá mu psáchnan aformí
stis níchtas ti strofí.
Gia ména o kósmos ólos is’ esí,
de zo chorís eséna.
Ke kséro pia pu páo,
den páo sta chaména.
De miázis me tis álles mu agápes,
archí ke télos mu ise esí.
Kurástika na zo me aftapátes
ke káno ónira ap’ tin archí.
|
