|
Τι έχεις πάλι και πονάς
κι είσαι συννεφιασμένο
Και μες τους δρόμους τριγυρνάς
μονάχο ερωτευμένο
Γιατί να κάθεσαι να κλαις
μι’ αγάπη που ‘χει φύγει
Αφού έχει η ζωή χαρές
και ναι μα το Θεό
Δε βαριέσαι δε πειράζει
μη σε πιάνει το μαράζι
κι άδικα τα νιάτα σου σκορπάς
Δε βαριέσαι δε πειράζει
πες πως τώρα δε σε νοιάζει
θα ‘βρεις άλλη αγάπη ν’ αγαπάς
Νωρίς νωρίς τα βάσανα
στα μάτια σου σταθήκαν
Κι οι πίκρες βρήκαν ανοιχτά
και στη καρδιά σου μπήκαν
Γιατί να λιώνεις σαν κερί
γι’ αγάπη να δακρύζεις
Αφού αλλάζουν οι καιροί
και ναι μα το Θεό
Δε βαριέσαι δε πειράζει
μη σε πιάνει το μαράζι
κι άδικα τα νιάτα σου σκορπάς
Δε βαριέσαι δε πειράζει
πες πως τώρα δε σε νοιάζει
θα ‘βρεις άλλη αγάπη ν’ αγαπάς
|
Ti échis páli ke ponás
ki ise sinnefiasméno
Ke mes tus drómus trigirnás
monácho erotevméno
Giatí na káthese na kles
mi’ agápi pu ‘chi fígi
Afu échi i zoí charés
ke ne ma to Theó
De variése de pirázi
mi se piáni to marázi
ki ádika ta niáta su skorpás
De variése de pirázi
pes pos tóra de se niázi
tha ‘vris álli agápi n’ agapás
Norís norís ta vásana
sta mátia su stathíkan
Ki i píkres vríkan anichtá
ke sti kardiá su bíkan
Giatí na liónis san kerí
gi’ agápi na dakrízis
Afu allázun i keri
ke ne ma to Theó
De variése de pirázi
mi se piáni to marázi
ki ádika ta niáta su skorpás
De variése de pirázi
pes pos tóra de se niázi
tha ‘vris álli agápi n’ agapás
|
