|
Τα χελιδόνια τ’ Αναπλιού
περνούν απ’ τις Μυκήνες
κι εσύ που μοιάζεις με φωτιά
μου ‘καψες όπως τα χαρτιά
στην Κόρινθο τις μέρες μου
και κάπου αλλού τους μήνες.
Όταν φέρνει ο αγέρας
μυρωδιές κι αρώματα
κάποιος μέσα στ’ όνειρό του
κλαίει τα ξημερώματα.
Τα περιστέρια του Μαγιού
χάνονται μέσ’ στο χάρτη
κι εσύ σαν φίδι που γλιστρά
τα βράδια μέσα στο Μυστρά
στα χρόνια μου βάζεις φωτιά
τα δειλινά στη Σπάρτη.
|
Ta chelidónia t’ Anapliu
pernun ap’ tis Mikínes
ki esí pu miázis me fotiá
mu ‘kapses ópos ta chartiá
stin Kórintho tis méres mu
ke kápu allu tus mínes.
Όtan férni o agéras
mirodiés ki arómata
kápios mésa st’ óniró tu
klei ta ksimerómata.
Ta peristéria tu Magiu
chánonte més’ sto chárti
ki esí san fídi pu glistrá
ta vrádia mésa sto Mistrá
sta chrónia mu vázis fotiá
ta diliná sti Spárti.
|
