Δε ζωντανεύουν οι νεκροί | De zontanevun i nekri

Δε ζωντανεύουν οι νεκροί,
όσο κι αν κλαις, δεν ωφελεί.

Την τόση αγάπη που ‘χα για σένα
εσύ την έθαψες, μην το ξεχνάς,
εσύ την πρόδωσες, εσύ την σκότωσες,
εσύ είσαι ο δράστης κι ο φονιάς.

Δε ζωντανεύουν οι νεκροί,
όσο κι αν κλαις, δεν ωφελεί.

Δε σε λυπάμαι κι αν πονάς,
φύγε λοιπόν, τι με κοιτάς.

Είσαι για μένα τώρα μια ξένη
κι αν ξαναγύρισες είναι αργά,
εσύ πληγώθηκες, εσύ ζημιώθηκες,
εσένα παίρνει η συμφορά.

Δε ζωντανεύουν οι νεκροί,
όσο κι αν κλαις, δεν ωφελεί.

De zontanevun i nekri,
óso ki an kles, den ofeli.

Tin tósi agápi pu ‘cha gia séna
esí tin éthapses, min to ksechnás,
esí tin pródoses, esí tin skótoses,
esí ise o drástis ki o foniás.

De zontanevun i nekri,
óso ki an kles, den ofeli.

De se lipáme ki an ponás,
fíge lipón, ti me kitás.

Ise gia ména tóra mia kséni
ki an ksanagirises ine argá,
esí pligóthikes, esí zimióthikes,
eséna perni i simforá.

De zontanevun i nekri,
óso ki an kles, den ofeli.