Σβήσε το φως σβήσ’ τα παλιά σβήσε κι εμένα
και άντε να φτιάξεις μιαν αγάπη απ’ την αρχή
είν’ τα βουνά στη μοναξιά συνηθισμένα
κι αντέχουν πάντα στο χιονιά και στη βροχή
Εγώ σε δέχτηκα με όλες σου τις πράξεις
δεν είν’ ο έρωτας παιδί της λογικής
όπου κι αν πας όπου βρεθείς όπου κι αν ψάξεις
τόση αγάπη πες μου πού θα ξαναβρείς
Είσαι εδώ τρέχεις πιο ‘κει κάνεις μια βόλτα
και δε μιλάς που σου ζητάω μιαν αρχή
ειλικρινά σε ικετεύω εδώ στην πόρτα
το ξέρεις είμαι μια καρδούλα μια ψυχή
Εγώ σε δέχτηκα με όλες σου τις πράξεις
δεν είν’ ο έρωτας παιδί της λογικής
όπου κι αν πας όπου βρεθείς όπου κι αν ψάξεις
τόση αγάπη πες μου πού θα ξαναβρείς
|
Svíse to fos svís’ ta paliá svíse ki eména
ke ánte na ftiáksis mian agápi ap’ tin archí
in’ ta vuná sti monaksiá sinithisména
ki antéchun pánta sto chioniá ke sti vrochí
Egó se déchtika me óles su tis práksis
den in’ o érotas pedí tis logikís
ópu ki an pas ópu vrethis ópu ki an psáksis
tósi agápi pes mu pu tha ksanavris
Ise edó tréchis pio ‘ki kánis mia vólta
ke de milás pu su zitáo mian archí
ilikriná se iketevo edó stin pórta
to kséris ime mia kardula mia psichí
Egó se déchtika me óles su tis práksis
den in’ o érotas pedí tis logikís
ópu ki an pas ópu vrethis ópu ki an psáksis
tósi agápi pes mu pu tha ksanavris
|