|
Δε μετάνιωσα ποτέ μου που σ’ αγάπησα
φτάνει μόνο που στο πλάι σου περπάτησα.
Μέσα μου βαθύ ποτάμι αργοκύλαγες
και στις φλέβες του κορμιού μου με ταξίδευες.
Δε μετάνιωσα ποτέ μου που χωρίσαμε
όσα είχαμε να ζήσουμε, τα ζήσαμε.
Η αγάπη έχει δρόμους που δεν ξέρουμε
κι όταν φτάσουμε στη δύση, ανατέλλουμε.
Κι αν μετάνιωσα για λίγο κι αν φοβήθηκα
από κείνη την αγάπη μας κρατήθηκα.
Να ‘σουν δίπλα μου για λίγο τι δε θα ‘δινα
τα μερόνυχτα που μου ‘λειψες να τα ‘σβηνα.
|
De metániosa poté mu pu s’ agápisa
ftáni móno pu sto plái su perpátisa.
Mésa mu vathí potámi argokílages
ke stis fléves tu kormiu mu me taksídeves.
De metániosa poté mu pu chorísame
ósa ichame na zísume, ta zísame.
I agápi échi drómus pu den ksérume
ki ótan ftásume sti dísi, anatéllume.
Ki an metániosa gia lígo ki an fovíthika
apó kini tin agápi mas kratíthika.
Na ‘sun dípla mu gia lígo ti de tha ‘dina
ta merónichta pu mu ‘lipses na ta ‘svina.
|
