|
Είναι μαρτύριο αυτό που ζω με σένα
να σ’ αγαπάω και να με πουλάς εσύ
σ’ ένα λαβύρινθο με βήματα χαμένα
να περπατάω δίχως τέλος και αρχή
Δεν μπορώ να ξεκολλήσω
από σένα που με πονάς
πιο πολύ να σ’ αγαπήσω
η να φύγω για να δω αν μ’ αγαπάς
Τι να κάνω πες μου τώρα τι να κάνω
με το δίλημμα αυτό να μη πεθάνω
Είναι παράξενο αυτό που νιώθω τώρα
είσαι μαζί μου κι όμως νιώθω να ‘σαι αλλού
είναι η αγάπη σου για μένα ξένη χώρα
και μια ομίχλη μες στο δρόμο του μυαλού
|
Ine martírio aftó pu zo me séna
na s’ agapáo ke na me pulás esí
s’ éna lavírintho me vímata chaména
na perpatáo díchos télos ke archí
Den boró na ksekollíso
apó séna pu me ponás
pio polí na s’ agapíso
i na fígo gia na do an m’ agapás
Ti na káno pes mu tóra ti na káno
me to dílimma aftó na mi petháno
Ine parákseno aftó pu niótho tóra
ise mazí mu ki ómos niótho na ‘se allu
ine i agápi su gia ména kséni chóra
ke mia omíchli mes sto drómo tu mialu
|
