Είπες φεύγω μη με ψάξεις,
τη ζωή μας να ξεγράψεις,
αποφάσισες.
Και να ένα βράδυ παγωμένο
σε ένα κόσμο γκρεμισμένο,
με παράτησες,
τώρα πίνω στην υγειά σου,
για την ψεύτρα την καρδιά σου
που μ’ αδίκησε,
στο γιατί δε βρίσκω άκρη
και σκουπίζω ένα δάκρυ,
που με νίκησε.
Δεν υπάρχω στη ζωή σου,
δεν κοιμάμαι πια μαζί σου,
το διαλύσαμε,
μα τα βράδια σε ζητάω,
νιώθω μόνος και πονάω
που χωρίσαμε…
Δεν υπάρχω πια,
σαν πλοίο που βουλιάζει,
με εγκατέλειψες,
δεν υπάρχω πια,
χωρίς εσένα…
δεν υπάρχω πια…
Είπες φεύγω κάποια νύχτα,
κι ούτε μία καληνύχτα
δε ψιθύρισες,
κι από τότε περιμένω,
πως θα έρθεις επιμένω,
μα δε γύρισες…
Τώρα πίνω στην υγειά σου,
για την ψεύτρα την καρδιά σου,
που μ’ αδίκησε,
στο γιατί δε βρίσκω άκρη,
και σκουπίζω ένα δάκρυ
που με νίκησε…
Δεν υπάρχω στη ζωή σου,
δεν κοιμάμαι πια μαζί σου,
το διαλύσαμε,
μα τα βράδια σε ζητάω,
νιώθω μόνος και πονάω
που χωρίσαμε…
Δεν υπάρχω πια,
σαν πλοίο που βουλιάζει,
με εγκατέλειψες,
δεν υπάρχω πια,
χωρίς εσένα…
δεν υπάρχω πια..
|
Ipes fevgo mi me psáksis,
ti zoí mas na ksegrápsis,
apofásises.
Ke na éna vrádi pagoméno
se éna kósmo gkremisméno,
me parátises,
tóra píno stin igiá su,
gia tin pseftra tin kardiá su
pu m’ adíkise,
sto giatí de vrísko ákri
ke skupízo éna dákri,
pu me níkise.
Den ipárcho sti zoí su,
den kimáme pia mazí su,
to dialísame,
ma ta vrádia se zitáo,
niótho mónos ke ponáo
pu chorísame…
Den ipárcho pia,
san plio pu vuliázi,
me egkatélipses,
den ipárcho pia,
chorís eséna…
den ipárcho pia…
Ipes fevgo kápia níchta,
ki ute mía kaliníchta
de psithírises,
ki apó tóte periméno,
pos tha érthis epiméno,
ma de girises…
Tóra píno stin igiá su,
gia tin pseftra tin kardiá su,
pu m’ adíkise,
sto giatí de vrísko ákri,
ke skupízo éna dákri
pu me níkise…
Den ipárcho sti zoí su,
den kimáme pia mazí su,
to dialísame,
ma ta vrádia se zitáo,
niótho mónos ke ponáo
pu chorísame…
Den ipárcho pia,
san plio pu vuliázi,
me egkatélipses,
den ipárcho pia,
chorís eséna…
den ipárcho pia..
|