Ξέρω καλά για ποιον μιλώ!
Γιατί ξεκίνησε με μιας, με ψεύτικα φτερά.
Του Ίκαρου, του Ίκαρου!
Τα βρήκε είπαν στο Αιγαίο,
λίγο μετά το βάπτισμα του ίδιου του πατέρα.
Και πάει πολύ μακρύτερα και νόημα δε βγάζει.
Στα ξαφνικά του συναντά το πορφυρό χαλάζι.
Γεμίζει το δισάκι του και μας το φέρνει δώρο.
Κάποιος την πόρτα του έκλεισε,
του το άφησε να λιώσει.
Έγινε αίμα στην πόρτα του, σημάδι στη ζωή του.
Και το τραγούδι αρχινά με το σκοπό θλιμμένο.
Χάθηκε πάλι το κλειδί, ο φύλακας δεν ξέρει
και κανα δυο περαστικοί, κοντά στο μεσημέρι,
ακούν της νύχτας τη βουή…
Το σύμπαν τρίζει και ριγεί, τίποτα σαν και πρώτα.
Εικόνες που αλλιωτέψανε, πίστη που πάντα εχάθει.
Ξέρω καλά για ποιον μιλώ…
|
Kséro kalá gia pion miló!
Giatí ksekínise me mias, me pseftika fterá.
Tu Ίkaru, tu Ίkaru!
Ta vríke ipan sto Egeo,
lígo metá to váptisma tu ídiu tu patéra.
Ke pái polí makrítera ke nóima de vgázi.
Sta ksafniká tu sinantá to porfiró chalázi.
Gemízi to disáki tu ke mas to férni dóro.
Kápios tin pórta tu éklise,
tu to áfise na liósi.
Έgine ema stin pórta tu, simádi sti zoí tu.
Ke to tragudi archiná me to skopó thlimméno.
Cháthike páli to klidí, o fílakas den kséri
ke kana dio perastiki, kontá sto mesiméri,
akun tis níchtas ti vuí…
To síban trízi ke rigi, típota san ke próta.
Ikónes pu alliotépsane, písti pu pánta echáthi.
Kséro kalá gia pion miló…
|