Έχει η αγάπη τον καημό,
η ξενιτειά το δρόμο,
ο στρατιώτης τ’ όπλο του ω ω ω ω
κι ο δικαστής κι ο δικαστής το νόμο.
Μα εγώ είμαι ξένος που περνά
γι’ αυτούς που με ξεχάσανε
κι αυτοί που με δικάσανε ω ω ω ω
πίνουν το αίμα μου ξανά,
κι αυτοί που με δικάσανε ω ω ω ω
πίνουν το αίμα μου ξανά.
Όπου έχει μαύρη την ψυχή
έχει και το μαχαίρι
κι όπου το φίδι καρτερεί ω ω ω ω
εκεί είναι πε εκεί είναι περιστέρι.
Μα εγώ είμαι ξένος που περνά
γι’ αυτούς που με ξεχάσανε
κι αυτοί που με δικάσανε ω ω ω ω
πίνουν το αίμα μου ξανά,
κι αυτοί που με δικάσανε ω ω ω ω
πίνουν το αίμα μου ξανά.
|
Έchi i agápi ton kaimó,
i ksenitiá to drómo,
o stratiótis t’ óplo tu o o o o
ki o dikastís ki o dikastís to nómo.
Ma egó ime ksénos pu perná
gi’ aftus pu me ksechásane
ki afti pu me dikásane o o o o
pínun to ema mu ksaná,
ki afti pu me dikásane o o o o
pínun to ema mu ksaná.
Όpu échi mavri tin psichí
échi ke to macheri
ki ópu to fídi karteri o o o o
eki ine pe eki ine peristéri.
Ma egó ime ksénos pu perná
gi’ aftus pu me ksechásane
ki afti pu me dikásane o o o o
pínun to ema mu ksaná,
ki afti pu me dikásane o o o o
pínun to ema mu ksaná.
|