|
Ήξερα
ότι θα έφευγες
Κι ας μη το έλεγες
Το ένοιωθα καιρό
Χάνομαι
κι όμως αισθάνομαι
Πως έχω δύναμη να αντισταθώ
Εγώ θ’ αντέξω θα το δεις
Με στα συντρίμμια θα παλέψω
Κι αν σε δω μ’ άλλον να ζεις
Θα πιω το δάκρυ σου μια κι έξω
Εγώ θ’ αντέξω θα το δεις
Αγάπη δε θα ζητιανέψω
Κάποτε
με χρειαζόσουνα
Θυσιαζόσουνα
Και μου ’δειχνες στοργή
Σήμερα
μια αγάπη αχρήστεψες
Σφαίρα που φύτεψες
μες στη ψυχή
|
Ήksera
óti tha éfevges
Ki as mi to éleges
To éniotha keró
Chánome
ki ómos esthánome
Pos écho dínami na antistathó
Egó th’ antékso tha to dis
Me sta sintrímmia tha palépso
Ki an se do m’ állon na zis
Tha pio to dákri su mia ki ékso
Egó th’ antékso tha to dis
Agápi de tha zitianépso
Kápote
me chriazósuna
Thisiazósuna
Ke mu ’dichnes storgí
Símera
mia agápi achrístepses
Sfera pu fítepses
mes sti psichí
|
