|
Εγώ θα πάρω καπετάνιο,
θα παντρευτώ ταξιδευτή,
πριν τον χορτάσω να τον χάνω,
να φεύγει πριν με βαρεθεί.
Να τον προσμένω στο μουράγιο
κι όταν ο άνεμος σφυρά
να τρέχω τάματα στον Άγιο
να γαληνέψει τα νερά.
Κι όταν του καραβιού η ρότα
τον φέρνει, ώρα του καλή,
να τονε θέλω όπως πρώτα
κι από πρώτα πιο πολύ.
Εγώ θα πάρω ταξιδιάρη,
θα πάρω άνδρα ναυτικό,
πριν με χορτάσει να σαλπάρει,
να φεύγει πριν τον βαρεθώ.
Κι εγώ να τρέχω στα ξωκλήσια
όταν χτυπούν εσπερινό,
τα κύματα να έχει ίσια
και να τον φέρουν ζωντανό.
|
Egó tha páro kapetánio,
tha pantreftó taksideftí,
prin ton chortáso na ton cháno,
na fevgi prin me varethi.
Na ton prosméno sto murágio
ki ótan o ánemos sfirá
na trécho támata ston Άgio
na galinépsi ta nerá.
Ki ótan tu karaviu i róta
ton férni, óra tu kalí,
na tone thélo ópos próta
ki apó próta pio polí.
Egó tha páro taksidiári,
tha páro ándra naftikó,
prin me chortási na salpári,
na fevgi prin ton varethó.
Ki egó na trécho sta ksoklísia
ótan chtipun esperinó,
ta kímata na échi ísia
ke na ton férun zontanó.
|
