|
Ήξερα πόσο σ’ αγαπώ
και μια ζωή σπατάλησα
μα σαν φεγγάρι στο νερό
πνιγόμουν που σ’ αγκάλιαζα.
Αυτή η σχέση τελικά
ποτέ καρδιά δεν κλείδωσε,
όλο ταξίδευα ανοιχτά
και τη ζωή μου πλήγωσε.
Έμεινες όνειρο και μια συνάντηση
δίχως απάντηση στη μπόρα της καρδιάς.
Ήμουν εδώ κι ήσουν αλλού
σ’ αναμονές κουράστηκα
και σ’ ένα βράδυ γυρισμού
στα μάτια σου κρεμάστηκα.
Μα ήταν αποχωρισμός
το βλέμμα αυτό το κρύο σου
και καταλήγω δυστυχώς
πως ήμουν ένα αστείο σου.
|
Ήksera póso s’ agapó
ke mia zoí spatálisa
ma san fengári sto neró
pnigómun pu s’ agkáliaza.
Aftí i schési teliká
poté kardiá den klidose,
ólo taksídeva anichtá
ke ti zoí mu plígose.
Έmines óniro ke mia sinántisi
díchos apántisi sti bóra tis kardiás.
Ήmun edó ki ísun allu
s’ anamonés kurástika
ke s’ éna vrádi girismu
sta mátia su kremástika.
Ma ítan apochorismós
to vlémma aftó to krío su
ke katalígo distichós
pos ímun éna astio su.
|
