|
Τη μέρα πάω στη δουλειά
Τα πάντα λειτουργούν κανονικά
Χαμογελάω γλυκά μιλάω
Αλλάζω στο μυαλό μου κωδικούς
Με συναδέλφους και με κολλητούς
Κάνω ότι πρέπει, ότι δεν πρέπει
Αυτή η ζωή θέλω να σπάσει μα όλο αντέχει
Κι έρχεται η νύχτα η άδεια νύχτα
Χωρίς εσένα και μ’εμένα σαν θηρίο
Κι έρχεται η νύχτα η άγρια νύχτα
Που κάνει πια το σπίτι αυτό νοσοκομείο
Σπασμένα τζάμια, σφαίρα στο πιάτο
Η αγάπη βράχος κι εγώ από κάτω
Να σπρώχνω άδικα
Δεν πρόκειται να πάω παρακάτω
Τη μέρα φυσιολογικά
Σε όλους απαντώ ευγενικά
Πόρτες ανοίγω ανταποδίδω
Αλλάζω στη καρδιά μου κωδικούς
Παλεύω με συλλογισμούς απλούς
Κάνω ότι πρέπει κι ότι δεν πρέπει
Αυτή η ζωή θέλω να σπάσει μα όλο αντέχει
|
Ti méra páo sti duliá
Ta pánta liturgun kanoniká
Chamogeláo gliká miláo
Allázo sto mialó mu kodikus
Me sinadélfus ke me kollitus
Káno óti prépi, óti den prépi
Aftí i zoí thélo na spási ma ólo antéchi
Ki érchete i níchta i ádia níchta
Chorís eséna ke m’eména san thirío
Ki érchete i níchta i ágria níchta
Pu káni pia to spíti aftó nosokomio
Spasména tzámia, sfera sto piáto
I agápi vráchos ki egó apó káto
Na spróchno ádika
Den prókite na páo parakáto
Ti méra fisiologiká
Se ólus apantó evgeniká
Pórtes anigo antapodído
Allázo sti kardiá mu kodikus
Palevo me sillogismus aplus
Káno óti prépi ki óti den prépi
Aftí i zoí thélo na spási ma ólo antéchi
|
