Είδα όνειρα μεγάλα να γκρεμίζονται
Και ανθρώπινα καράβια να βυθίζονται
Είδα σαν φωτιές να σβήνουν τα χαμόγελα
Και καρδιές τη γη να χάνουν σ’ ένα απόγευμα
Και μετά με τη ζωή μου έκανα λογαριασμό
Κι είδα με τη δύναμή σου ότι όλα τα μπορώ
Έρχομαι και σ’ αγκαλιάζω μ’ ένα πρόσχημα
Και φωτίζεται ο κόσμος, παίρνει νόημα
Έρχομαι και σ’ αγκαλιάζω, αχ αστέρι μου
Είναι η αναπνοή σου καλοκαίρι μου
Έρχομαι και σ’ αγκαλιάζω μ’ ένα πρόσχημα
Και φωτίζεται ο κόσμος, παίρνει νόημα
Έρχομαι και σ’ αγκαλιάζω, αχ αστέρι μου
Είναι η αναπνοή σου καλοκαίρι μου
Είδα θύελλες με σπίτια ν’ αγκαλιάζονται
Της ζωής μεγάλοι κήποι να ρημάζονται
Είδα τρένα που δεν είχαν άλλες πια γραμμές
Να’ ναι θάλασσες το δάκρυ σε ματιές στεγνές
Και μετά με τη ζωή μου έκανα λογαριασμό
Κι είδα με τη δύναμή σου ότι όλα τα μπορώ
|
Ida ónira megála na gkremízonte
Ke anthrópina karávia na vithízonte
Ida san fotiés na svínun ta chamógela
Ke kardiés ti gi na chánun s’ éna apógevma
Ke metá me ti zoí mu ékana logariasmó
Ki ida me ti dínamí su óti óla ta boró
Έrchome ke s’ agkaliázo m’ éna próschima
Ke fotízete o kósmos, perni nóima
Έrchome ke s’ agkaliázo, ach astéri mu
Ine i anapnoí su kalokeri mu
Έrchome ke s’ agkaliázo m’ éna próschima
Ke fotízete o kósmos, perni nóima
Έrchome ke s’ agkaliázo, ach astéri mu
Ine i anapnoí su kalokeri mu
Ida thíelles me spítia n’ agkaliázonte
Tis zoís megáli kípi na rimázonte
Ida tréna pu den ichan álles pia grammés
Na’ ne thálasses to dákri se matiés stegnés
Ke metá me ti zoí mu ékana logariasmó
Ki ida me ti dínamí su óti óla ta boró
|