|
Συννεφιασμένη η καρδιά
κι ας είναι έξω καλοκαίρι
ο ήλιος φέρνει παγωνιά
κι η απουσία σου μαχαίρι
τώρα κατάλαβα πολλά
τώρα λοιπόν που σ’ έχω χάσει
κι είναι η πρώτη μου φορά
που όλο τον κόσμο έχω χάσει
Μα έτσι αισθάνομαι για σένα
αφού δεν είσαι πια εδώ
και η ζωή μου ένα κέρμα
που στο συρτάρι το πετώ
Και σε χρειάζομαι στ’ αλήθεια
και δεν τρομάζω να στο πω
έτσι αισθάνομαι αφού ακόμα σ’ αγαπώ…
Τοπίο γκρίζο και βαρύ
και της ψυχής μου η κουρτίνα
με κλείνει μέσα στη σιωπή
και με αφήνει στη ρουτίνα
στα αποτσίγαρα μετρώ
όλες τις ώρες που μου λείπεις
με τίποτα δε σε ξεχνώ
κι ας είμαι πρόσωπο της λύπης
Μα έτσι αισθάνομαι για σένα
αφού δεν είσαι πια εδώ
και η ζωή μου ένα κέρμα
που στο συρτάρι το πετώ
Και σε χρειάζομαι στ’ αλήθεια
και δεν τρομάζω να στο πω
έτσι αισθάνομαι αφού ακόμα σ’ αγαπώ.
|
Sinnefiasméni i kardiá
ki as ine ékso kalokeri
o ílios férni pagoniá
ki i apusía su macheri
tóra katálava pollá
tóra lipón pu s’ écho chási
ki ine i próti mu forá
pu ólo ton kósmo écho chási
Ma étsi esthánome gia séna
afu den ise pia edó
ke i zoí mu éna kérma
pu sto sirtári to petó
Ke se chriázome st’ alíthia
ke den tromázo na sto po
étsi esthánome afu akóma s’ agapó…
Topío gkrízo ke varí
ke tis psichís mu i kurtína
me klini mésa sti siopí
ke me afíni sti rutína
sta apotsígara metró
óles tis óres pu mu lipis
me típota de se ksechnó
ki as ime prósopo tis lípis
Ma étsi esthánome gia séna
afu den ise pia edó
ke i zoí mu éna kérma
pu sto sirtári to petó
Ke se chriázome st’ alíthia
ke den tromázo na sto po
étsi esthánome afu akóma s’ agapó.
|
