|
Φιλντισένιο καραβάκι
στ’ όνειρό μου ήρθες μιαν αυγή
και με πήρε ταξιδάκι
να γυρίσουμε τη γη.
Είδα χώρες, είδα τόπους
πικραμένα είδα τα παιδιά
κόσμο εγνώρισα κι ανθρώπους
κι έβαλα πόνο στη καρδιά
Καραβάκι μου ξεκίνα
πάμε πάλι στην Αθήνα
τραγουδάνε τα πουλιά στην Αττική
Πάμε πάλι στο Παγκράτι
που ‘ναι οι δρόμοι του γεμάτοι
με χαρούμενες φωνές την Κυριακή
Τι να πω για την Ευρώπη
Τι να πω για την Αμερική
δεν αλλάζουν οι ανθρώποι
έχουνε βάσανα κι εκεί
Πήγα σ’ όλα τα λιμάνια
σε δρομάκια πέρασα στενά
λεβεντιά και περηφάνια
δεν είδα φως μου πουθενά.
|
Filntisénio karaváki
st’ óniró mu írthes mian avgí
ke me píre taksidáki
na girísume ti gi.
Ida chóres, ida tópus
pikraména ida ta pediá
kósmo egnórisa ki anthrópus
ki évala póno sti kardiá
Karaváki mu ksekína
páme páli stin Athína
tragudáne ta puliá stin Attikí
Páme páli sto Pagkráti
pu ‘ne i drómi tu gemáti
me charumenes fonés tin Kiriakí
Ti na po gia tin Evrópi
Ti na po gia tin Amerikí
den allázun i anthrópi
échune vásana ki eki
Píga s’ óla ta limánia
se dromákia pérasa stená
leventiá ke perifánia
den ida fos mu puthená.
|
