Μια νύχτα ακόμα, που κάποια σκέψη σου με μάτωσε,
κι εγώ χαμένος μες στο απόλυτο κενό
Το πρόσωπό σου μέσα μου, όλα τ’ αναστάτωσε,
δεν βρίσκω λύση για το μαρτύριο αυτό
Έφυγες και μάτωσε η καρδιά
άδειασε η ζωή μου ξαφνικά,
δύσκολα οι νύχτες ξημερώνουν και με πνίγει η μοναξιά
Έφυγες και χάθηκε το φως,
έγινε ο κόσμος πιο μικρός,
πώς να συνηθίσω μακριά σου, πες μου πως
Θα ‘θελα τόσο να σ’ είχα απόψε πάλι πλάι μου,
και να ξυπνήσω μες στη δική σου αγκαλιά
Ήσουν τα πάντα, αλήθεια ψέμα και αγάπη μου,
είμαι μακριά σου, άδειο κορμί χωρίς καρδιά
Έφυγες και μάτωσε η καρδιά
άδειασε η ζωή μου ξαφνικά,
δύσκολα οι νύχτες ξημερώνουν και με πνίγει η μοναξιά
Έφυγες και χάθηκε το φως,
έγινε ο κόσμος πιο μικρός,
πώς να συνηθίσω μακριά σου, πες μου πως
|
Mia níchta akóma, pu kápia sképsi su me mátose,
ki egó chaménos mes sto apólito kenó
To prósopó su mésa mu, óla t’ anastátose,
den vrísko lísi gia to martírio aftó
Έfiges ke mátose i kardiá
ádiase i zoí mu ksafniká,
dískola i níchtes ksimerónun ke me pnígi i monaksiá
Έfiges ke cháthike to fos,
égine o kósmos pio mikrós,
pós na sinithíso makriá su, pes mu pos
Tha ‘thela tóso na s’ icha apópse páli plái mu,
ke na ksipníso mes sti dikí su agkaliá
Ήsun ta pánta, alíthia pséma ke agápi mu,
ime makriá su, ádio kormí chorís kardiá
Έfiges ke mátose i kardiá
ádiase i zoí mu ksafniká,
dískola i níchtes ksimerónun ke me pnígi i monaksiá
Έfiges ke cháthike to fos,
égine o kósmos pio mikrós,
pós na sinithíso makriá su, pes mu pos
|