Φόρεσε η νύχτα τα καλά της,
ήρθε απόψε να με βρει
μέσα στο άδειο μου το σπίτι,
μια καλησπέρα να μου πει.
Με ρώτησε γιατί είμαι μόνος,
γιατί δεν έχω συντροφιά
της είπα είχα μια αγάπη…
μα δεν την έχω τώρα πια
Γιατί έχεις φύγει,
και δεν είπες ούτε λέξη,
γιατί έχεις φύγει
και δεν είπες ούτε γεια
Γιατί έχεις φύγει,
μες στην νύχτα σαν τον κλέφτη,
και με αφήνεις,
να ζω στη μοναξιά.
Και ένα απ τα μυστικά της
θέλησε η νύχτα να μου πει,
πως αν τελειώσει μια αγάπη,
δεν τελειώνει και η ζωή,
μου είπε πως να βρω τον τρόπο,
για να γιατρέψω την καρδιά,
να κάνω δρόμο τα όνειρα μου…
να μη χαθώ στη μοναξιά!
Γιατί έχεις φύγει,
και δεν είπες ούτε λέξη,
γιατί έχεις φύγει
και δεν είπες ούτε γεια
Γιατί έχεις φύγει,
μες στην νύχτα σαν τον κλέφτη,
και με αφήνεις,
να ζω στη μοναξιά.
|
Fórese i níchta ta kalá tis,
írthe apópse na me vri
mésa sto ádio mu to spíti,
mia kalispéra na mu pi.
Me rótise giatí ime mónos,
giatí den écho sintrofiá
tis ipa icha mia agápi…
ma den tin écho tóra pia
Giatí échis fígi,
ke den ipes ute léksi,
giatí échis fígi
ke den ipes ute gia
Giatí échis fígi,
mes stin níchta san ton kléfti,
ke me afínis,
na zo sti monaksiá.
Ke éna ap ta mistiká tis
thélise i níchta na mu pi,
pos an teliósi mia agápi,
den telióni ke i zoí,
mu ipe pos na vro ton trópo,
gia na giatrépso tin kardiá,
na káno drómo ta ónira mu…
na mi chathó sti monaksiá!
Giatí échis fígi,
ke den ipes ute léksi,
giatí échis fígi
ke den ipes ute gia
Giatí échis fígi,
mes stin níchta san ton kléfti,
ke me afínis,
na zo sti monaksiá.
|