|
Εγώ και ο καημός ο αδελφός μου,
μόνοι ψαρεύουμε σκυφτοί στην αμμουδιά
Χρόνια παλέψαμε στη θάλασσα του κόσμου,
αλλά δε πιάσαμε ποτέ μας μια καρδιά
Χρόνια στα κύματα τα δίχτυα μου πετάω
σ’ αυτή τη θάλασσα από πίκρα και μπετό
Τι κι αν παλεύω πάλι άδεια τα τραβάω,
άνθρωπ’ ανθρώπινο δε μπόρεσα να βρω
Εγώ μ’ ένα παράπονο ρωτάω,
σε ποιόν γεννήθηκα πικρό αστερισμό
Που όσο πίσω στη ζωή μου κι αν κοιτάω
όλα τα χρόνια με θυμάμαι ναυαγό
Χρόνια στα κύματα τα δίχτυα μου πετάω
σ’ αυτή τη θάλασσα από πίκρα και μπετό
Τι κι αν παλεύω πάλι άδεια τα τραβάω,
άνθρωπ’ ανθρώπινο δε μπόρεσα να βρω
Χρόνια στα κύματα τα δίχτυα μου πετάω
σ’ αυτή τη θάλασσα από πίκρα και μπετό
Τι κι αν παλεύω πάλι άδεια τα τραβάω,
άνθρωπ’ ανθρώπινο δε μπόρεσα να βρω
|
Egó ke o kaimós o adelfós mu,
móni psarevume skifti stin ammudiá
Chrónia palépsame sti thálassa tu kósmu,
allá de piásame poté mas mia kardiá
Chrónia sta kímata ta díchtia mu petáo
s’ aftí ti thálassa apó píkra ke betó
Ti ki an palevo páli ádia ta traváo,
ánthrop’ anthrópino de bóresa na vro
Egó m’ éna parápono rotáo,
se pión genníthika pikró asterismó
Pu óso píso sti zoí mu ki an kitáo
óla ta chrónia me thimáme nafagó
Chrónia sta kímata ta díchtia mu petáo
s’ aftí ti thálassa apó píkra ke betó
Ti ki an palevo páli ádia ta traváo,
ánthrop’ anthrópino de bóresa na vro
Chrónia sta kímata ta díchtia mu petáo
s’ aftí ti thálassa apó píkra ke betó
Ti ki an palevo páli ádia ta traváo,
ánthrop’ anthrópino de bóresa na vro
|
