|
Σκάβαμε η κάθε μια μας χώρια
Μια λακκούβα σαν κρυφή φωλιά
Κι όλες τη στολίζαμε με σπόρια
Με φτερά, πανσέδες και κουμπιά
Έπρεπε μετά να σπάσω τζάμι
Για να τη σκεπάσω με γυαλί
Κι έλεγα μικρό παιδί, τζιμάνι
Σ’ όποιον αγαπούσα πιο πολύ
Έλα να δεις το γυαλί ντουνιά μου
Τον γυάλινό μου κόσμο έλα να δεις
Έλα να δεις το γυαλί ντουνιά μου
Που δεν τον έχει δει ποτέ κανείς
Σ’ αγαπώ μ’ όλη την καρδιά μου
Έλιωσα παπούτσια σιδερένια
Για να βρω αγάπη στη ζωή
Όταν με θυμάσαι μ’ έχεις έννοια
Κι όταν με ξεχνάς πας εκδρομή
Έλα μου χαμένε έρωτά μου
Τώρα που σε κλαίω σαν παιδί
Έλα μου και κάθισε κοντά μου
Τώρα που ‘χουν όλα προδοθεί
|
Skávame i káthe mia mas chória
Mia lakkuva san krifí foliá
Ki óles ti stolízame me spória
Me fterá, pansédes ke kubiá
Έprepe metá na spáso tzámi
Gia na ti skepáso me gialí
Ki élega mikró pedí, tzimáni
S’ ópion agapusa pio polí
Έla na dis to gialí ntuniá mu
Ton giálinó mu kósmo éla na dis
Έla na dis to gialí ntuniá mu
Pu den ton échi di poté kanis
S’ agapó m’ óli tin kardiá mu
Έliosa paputsia siderénia
Gia na vro agápi sti zoí
Όtan me thimáse m’ échis énnia
Ki ótan me ksechnás pas ekdromí
Έla mu chaméne érotá mu
Tóra pu se kleo san pedí
Έla mu ke káthise kontá mu
Tóra pu ‘chun óla prodothi
|
