|
Λες ότι δεν έμαθα χρόνο να σου αφήνω
πως ποτέ δε σου `δινα άλλη επιλογή
τώρα που τελειώνουμε ποιον να κατακρίνω
φεύγουμε σαν σύννεφα πάνω από τη γη
Βάρυνε η ατμόσφαιρα, φεύγουμε απ’ τη μέση
μη ζητάς τον έλεγχο σε έναν πανικό
δεν μπορεί η αγάπη μου πια να μας χωρέσει
τίποτα λιγότερο απ’ το ιδανικό
Η δύναμη του έρωτα είναι ότι πεθαίνει
και δε θα κάνει άνανδρα έναν συμβιβασμό
γκαζώνει στα αδιέξοδα και μόνος του πηγαίνει
εκεί που η γη χωρίζεται από τον ουρανό
Κάποτε η λαχτάρα μας ήτανε πηγαία
και δε χρειαζότανε κάποιος να μιλά
για να δίνει εξήγηση σε όλα τα τυχαία
τώρα στο συμβόλαιο βλέπω τα ψιλά
Βλέπω πόσο κόστισε κάθε ελευθερία
κάθε ειρωνεία μας για τα τυπικά
δάκρυσα που χάθηκε τέτοια ευκαιρία
πέρα απ’ τις δυνάμεις μας ήταν τελικά
Όποτε μας δίνεται μία ευκαιρία
πέρα απ’ τις δυνάμεις μας είναι τελικά
|
Les óti den ématha chróno na su afíno
pos poté de su `dina álli epilogí
tóra pu teliónume pion na katakríno
fevgume san sínnefa páno apó ti gi
Oárine i atmósfera, fevgume ap’ ti mési
mi zitás ton élegcho se énan panikó
den bori i agápi mu pia na mas chorési
típota ligótero ap’ to idanikó
I dínami tu érota ine óti petheni
ke de tha káni ánandra énan simvivasmó
gkazóni sta adiéksoda ke mónos tu pigeni
eki pu i gi chorízete apó ton uranó
Kápote i lachtára mas ítane pigea
ke de chriazótane kápios na milá
gia na díni eksígisi se óla ta tichea
tóra sto simvóleo vlépo ta psilá
Olépo póso kóstise káthe elefthería
káthe ironia mas gia ta tipiká
dákrisa pu cháthike tétia efkería
péra ap’ tis dinámis mas ítan teliká
Όpote mas dínete mía efkería
péra ap’ tis dinámis mas ine teliká
|
