Η κοκόνα η Μαριγώ
με μαντήλι κλαρωτό
τα ογδόντα πριν πατήσει
είπε κόσμο να γνωρίσει,
κόσμο και λαό
κόσμο και λαό.
Πρώτη θέση στην ταχεία,
ένα βήμα η Βουλγαρία
κι άιντε στο καλό
κι άιντε στο καλό.
Στα σύνορα την πιάσανε
ένα, δυο, τρία, τέσσερα,
στην πόλη τη δικάσανε
πέντε, έξι, εφτά.
Που τα ’κρυψες, που τα ’κρυψες,
κυρά μου, τα λεφτά;
Τα ’κρυψα στη ζακέτα μου,
στη μαύρη καλτσοδέτα μου.
Τι με ρωτάς κι εσύ;
Και να χαρείς, ματάκια μου,
άσε τα μπογαλάκια μου,
άσε τα μπογαλάκια μου
και πιάσε ένα κρασί.
Η κοκόνα η Μαριγώ
είχε φήμη στο χωριό.
Πέρναγε από την πλατεία
και γινόταν απεργία.
Το ’γραψαν κι αυτό,
το ’γραψαν κι αυτό.
Πρώτη θέση στην ταχεία,
ένα βήμα η Βουλγαρία
κι άιντε στο καλό
κι άιντε στο καλό
Στα σύνορα την πιάσανε
ένα, δυο, τρία, τέσσερα,
στην πόλη τη δικάσανε
πέντε, έξι, εφτά.
Που τα ’κρυψες, που τα ’κρυψες,
κυρά μου, τα λεφτά;
Τα ’κρυψα στο κορμάκι μου,
στο ροζ το κορδελάκι μου.
Τι με ρωτάς, καλέ;
Και μη βαράς, πατρίδα μου,
πάρε τα δαχτυλίδια μου,
πάρε τα δαχτυλίδια μου,
και δε γυρνώ ποτέ.
|
I kokóna i Marigó
me mantíli klarotó
ta ogdónta prin patísi
ipe kósmo na gnorísi,
kósmo ke laó
kósmo ke laó.
Próti thési stin tachia,
éna víma i Oulgaría
ki áinte sto kaló
ki áinte sto kaló.
Sta sínora tin piásane
éna, dio, tría, téssera,
stin póli ti dikásane
pénte, éksi, eftá.
Pu ta ’kripses, pu ta ’kripses,
kirá mu, ta leftá;
Ta ’kripsa sti zakéta mu,
sti mavri kaltsodéta mu.
Ti me rotás ki esí;
Ke na charis, matákia mu,
áse ta bogalákia mu,
áse ta bogalákia mu
ke piáse éna krasí.
I kokóna i Marigó
iche fími sto chorió.
Pérnage apó tin platia
ke ginótan apergia.
To ’grapsan ki aftó,
to ’grapsan ki aftó.
Próti thési stin tachia,
éna víma i Oulgaría
ki áinte sto kaló
ki áinte sto kaló
Sta sínora tin piásane
éna, dio, tría, téssera,
stin póli ti dikásane
pénte, éksi, eftá.
Pu ta ’kripses, pu ta ’kripses,
kirá mu, ta leftá;
Ta ’kripsa sto kormáki mu,
sto roz to kordeláki mu.
Ti me rotás, kalé;
Ke mi varás, patrída mu,
páre ta dachtilídia mu,
páre ta dachtilídia mu,
ke de girnó poté.
|