|
Κοίταξε τα μάτια μου πως κλαίνε,
από την ώρα που ‘φυγες να ζήσω προσπαθώ
βλέπω κάθε μέρα εφιάλτες
που ΄λες εσύ πως τίποτα δεν ήταν αρκετό
τα τόσα λόγια του έρωτα μας ποια σβήστρα τα έσβησε
και δεν υπάρχουν τώρα στην καρδιά μας,
χωρίς εσένα δεν θέλω να ζω
μόνος ξανά δεν μπορώ
Να ξέρεις σ΄ αγαπώ πιο πάνω από την ζωή μου
και να βάλεις στο μυαλό σου, μονάχος δε μπορώ
σ΄ έχω συνηθίσει και αυτό πια δεν αλλάζει.
Αν είχα δυο ζωές μαζί σου θέλω να ΄μουν
αν είχα τρεις πάλι δεν θα ΄ταν αρκετό
η λέξη σ΄ αγαπώ ίσως και να ΄ναι λίγη,
μπροστά σ΄ αυτά που νιώθω.
Nα ξέρεις σ΄ αγαπώ
σ΄ έχω συνηθίσει και αυτό πια δεν αλλάζει
η λέξη σ΄ αγαπώ ίσως και να ΄ναι λίγη,
μπροστά σ΄ αυτά που νιώθω.
|
Kitakse ta mátia mu pos klene,
apó tin óra pu ‘figes na zíso prospathó
vlépo káthe méra efiáltes
pu ΄les esí pos típota den ítan arketó
ta tósa lógia tu érota mas pia svístra ta ésvise
ke den ipárchun tóra stin kardiá mas,
chorís eséna den thélo na zo
mónos ksaná den boró
Na kséris s΄ agapó pio páno apó tin zoí mu
ke na vális sto mialó su, monáchos de boró
s΄ écho sinithísi ke aftó pia den allázi.
An icha dio zoés mazí su thélo na ΄mun
an icha tris páli den tha ΄tan arketó
i léksi s΄ agapó ísos ke na ΄ne lígi,
brostá s΄ aftá pu niótho.
Na kséris s΄ agapó
s΄ écho sinithísi ke aftó pia den allázi
i léksi s΄ agapó ísos ke na ΄ne lígi,
brostá s΄ aftá pu niótho.
|
